Natuurlijk moet iedereen die dat kan deelnemen. We verschilden vooral van mening over de manier waarop dat bereikt moest worden. Deelnemen aan de samenleving door middel van werk is niet alleen een goed middel om in eigen levensonderhoud te voorzien, maar ook om deel te nemen aan het sociale leven. Participatie moet voorop staan en van daaruit kunnen we stappen zetten die mensen verder kunnen helpen.  Mensen zijn nu eenmaal meer dan het voedsel en de kleding, dat leren we uit de Bijbel. Wijze woorden, maar ook ware woorden. Zoals de ChristenUnie het een aantal jaren geleden verwoorde: “De ChristenUnie zal sociaal zijn of ze zal niet zijn!” Dat omzien naar elkaar komt natuurlijk onder druk te staan, maar zal nodig zijn en blijven. 

Dat er ook op sociaal gebied bezuinigd zal moeten worden lijkt onafwendbaar, de ChristenUnie doet dat zorgvuldig en afgewogen. Dat deden we, dat blijven we doen!

Vanuit de perspectiefwissel willen we lokaal inzetten op meedoen, echt meedoen. Voor wie dat kan doen met een betaalde baan is dat geweldig, voor anderen is een taak als vrijwilliger misschien een betere manier. Daarmee schrijven we mensen niet af, maar geven we mensen de ruimte. Niet vrijblijvend, wel verstandig.

Wat er nu gaat gebeuren is afwachten. Benieuwd hoe Arie Slob en zijn team de crisis te lijf gaan en echt hervormen? http://www.christenunie.nl/nl/idealenincrisistijd