Maandag

We zijn weer terug in Katundu. Er is in het afgelopen weekend flink verder gebouwd. De spanten kunnen worden gezaagd en geplaatst. Maar voor dat kan gebeuren moeten eerst de ringbalk verder worden gestort en uitharden. Omdat de planken nu niet echt de kwaliteit hebben van Ten Have en er daarom erg veel schuine randen en verschillen in dikte zijn worden de gaten zoveel mogelijk opgevuld met papier en portland. Daarmee voorkomen we dat het beton er direct weer uitloopt. Het beton maken is trouwens een behoorlijk inspannend werkje, maar het is heerlijk om even flink door te rammen. Het plaatsen van de spanten gaat tot ver na zonsondergang door.

Dinsdag

Waar blijft het bouwmateriaal? Dakplaten en lichtplaten zijn nog steeds niet gearriveerd. Telkens wordt beloofd dat ze vandaag komen. Zouden ze dat met de relaxte Afrikaanse instelling bedoelen? In wat oudere lesmethoden wordt nog wel eens als reden aangegeven dat het klimaat van invloed is op de hoeveelheid werk die je kunt verzetten. De natuur is dan oorzaak voor de slechte economische omstandigheden. Dit soort fysisch deterministen zouden eens moeten kijken hoe hard er hier wordt gewerkt. Natuurlijk heb je er altijd wel een paar bij die een beetje lijntrekken. Maar hebben we in Nederland niet iets vergelijkbaars? Raamambtenaren heten ze volgens mij, en er zijn er meer dan altijd al werd vermoed. Er wordt hier echt hard gewerkt en de motieven zijn duidelijk een betere toekomst voor de kinderen. Want vrij onderwijs introduceren mag mooi klinken als er door de overheid niet wordt gezorgd voor scholen en docenten schiet het natuurlijk niet op. Onze bijdrage is dan misschien ook wel een druppel op een gloeiende plaat. Maar elke druppel is er één!

Woensdag

We gaan vanmiddag op pad met mister Kamanga, de leraar van de school die hart heeft voor zijn leerlingen en altijd bereid is om te helpen bij het kinderwerk. Hij heeft altijd een keurige lesvoorbereiding bij zich. Iedereen in de groep die ook maar iets heeft met onderwijs is uitgenodigd op de koffie. Het is een erg gezellige bijeenkomst. Na de koffie worden we aan het dorp geshowd en worden we bevraagd over Nederland.

Donderdag

De spanten zijn klaar, de dakplaten zijn er inmiddels ook en er wordt begonnen met plaatsen. Alleen de lichtplaten ontbreken nog en die moeten er toch echt ook komen. We willen vandaag de school zover mogelijk klaar hebben. Morgen is de overdracht en dan moet het toch echt klaar zijn. Ik ben de hele dag bezig met het witten van de muren. Het waterige verflaagje zorgt er wel voor dat alles binnen al veel lichter en helderder wordt. Ook aan wandbord met een Bijbeltekst wordt hard gewerkt. De tekst wordt er in drie talen opgezet. "De steen die de bouwers afkeurden is een hoeksteen geworden. Dit is het werk van de HEER, een wonder in onze ogen. De logo's zullen morgenochtend nog worden aangebracht.

Vrijdag

De laatste loodjes en het versieren van het gebouw. Het lukt uiteindelijk bijna om het gebouw op tijd af te krijgen. Tijdens de overdrachtsceremonie komen de lichtplaten. Na afloop van de ceremonie worden die nog aangebracht. Het zit er op. Helaas. De geit die de hele ochtend al aan een lijntje heeft staan mekkeren is inmiddels opgehouden. Zij wordt klaargemaakt voor het avondeten. Blijkbaar denkt het hele dorp dat er kan worden meegegeten. Dat is niet de bedoeling, want alleen de bouwers zijn uitgenodigd. Daarna zullen ook spullen worden overhandigd. Truien, shirts, schoenen en lakenzakken wisselen van eigenaar. De medische spullen gaan naar het kliniekje waar ze het goed kunnen gebruiken.

Zaterdag

Het afscheid is zwaar, je hecht je snel aan mensen. Maar je weet van tevoren dat je weer weg moet. We vertrekken naar Lake Malawi waar we in de middag aankomen en bij de pottery nog wat souvenirs kunnen kopen. Het wordt een gezellige avond, dat wordt opgevrolijkt met een koor. Ik stort me op het schrijven van de boekjes voor alle deelnemers. Het schiet mooi op, morgen maar weer verder.

Zondag

We bezoeken na het ontbijt een dienst van de Anglicanen, die wordt voorgegaan door een predikante van de evangelische kerk van Zambia. Leve de oecumene en laten de aartsbisschop van Canterbury het vooral niet horen. We vertrekken naar Lilongwe waar we morgen het vliegtuig naar Nairobi en van daar Amsterdam zullen nemen. De laatste avond brengen we door in een klooster. Heerlijk rustig.

Maandag

's Morgens nog snel naar de houtsnijwerken en met verschillende kunstvoorwerpen kan ik weer terug. Alle spullen zijn al gepakt en naar het vliegveld gebracht. De incheck gaat dan ook erg snel. Nog een papiertje voor in het paspoort zodat we ook weer aan de belastingplicht hebben voldaan. Op naar Nairobi waar we nog een aantal uren zullen wachten op good old KLM om ons thuis te brengen.

Dinsdag

Aankomst en afscheid en dan snel naar het Noorden. Ik wil begin namelijk weer met werken. Op mijn komst is niet gerekend maar ik blijf mooi. Hier ben ik thuis, al ben ik meer dan ooit aan het twijfelen of ik niet voor een langere tijd terug zou willen gaan. Wie weet......