Met nog een drie week te gaan en dan mag ik weer aan het werk. Eigenlijk heb ik er na een week of drie altijd wel weer zin in. Benieuwd naar nieuwe klassen en wat het jaar allemaal zal brengen. Van zenuwen heb ik de laatste jaren ook geen last meer en dat was in de eerste jaren ook wel eens anders. Werk lijkt voor veel mensen zeker na de zomer niet zo vanzelfsprekend. Daar maak ik me erg veel zorgen om. De indruk dat Nederland het in de EU niet slecht doet is misschien een klein lichtpuntje, maar voor wie straks echt aan de kant staat is het natuurlijk een schrale troost. Gisteren heb ik voor in het vliegtuig terug vanuit Dublin The Irish Indepentent gekocht en doorgenomen. Wat ooit te boek stond als de Celtic Tiger (vanwege de sterk groeiende economie en een naamlink naar de Aziatische Tijgerlanden, ook wel NIC’s genoemd.) verliest snel aan economisch belang. Het banenverlies was in alle counties erg sterk. Percentages van boven de 150% waren eerder regel dan uitzondering. En ook in het straatbeeld viel op dat sommige grote winkelfirma’s de rolluiken naar beneden hielden.

Hoe de ontwikkeling hier in deze regio na de vakantie is durf ik niet te zeggen. Wel dat er ook door de gemeente Slochteren stevig rekening mee moet worden gehouden. Dat gebeurt al voor een deel omdat er in de begroting rekening is gehouden met een sterkere toename van werkloosheid. Alles moet er op gericht zijn om mensen aan het werk te houden of te helpen hun kansen op de arbeidsmarkt te vergroten. Vooral voor jongeren is dat van groot belang. Er mag niet opnieuw een ‘verloren generatie’ komen. Nu ben ik daar gezien de demografische ontwikkelingen niet zo heel bang voor, maar de gevolgen van een periode niet werken zullen heel erg lang naijlen. Daar ligt denk ik ook een belangrijke taak bij het onderwijs. Jongeren afleveren met een diploma een kwaliteiten waar de samenleving om vraagt.

Na de zomerstop in de politiek lijkt het me goed om te kijken of we bijvoorbeeld als raadscommisie financiën niet mee kunnen denken aan positieve oplossingen om dit probleem te verkleinen. En waarom zouden we niet in samenwerking met andere gemeenten en de provincie een task force kunnen vormen die samen de schouders zet onder dit probleem en op regionale schaal zoekt naar oplossingen. Want voor mij is wel duidelijk dat je het wanneer het gaat om mondiale processen in ieder geval niet als gemeente alleen redt.