SP voor christenen geen alternatief. ChristenUnie electorale dreiging CDA.

Abonnement 'CU Hoofdlid - laag' op 'Contributie Hoofdleden' voor 'Dool, A.J. van den [569140]'donderdag 15 juni 2006 17:00

CDA-kiezers zullen eerder weglopen naar de ChristenUnie dan naar de SP. Maar ook andere partijen hebben christenen veel te bieden.

Voormalige CDA-stemmers kiezen voor de SP, zo betoogt Ronald van Raak (Trouw, 10 juni). Maar hij staaft zijn betoog niet met onderzoeksgegevens en stelt ten onrechte dat christenen binnen GroenLinks en de PvdA geen rol meer spelen. Bovendien bagatelliseert hij dat de ChristenUnie op dit moment de grootste electorale bedreiging is voor het CDA.

Dat christenen door de jaren heen altijd aansluiting hebben gezocht bij linkse politiek, zoals Van Raak constateert, staat buiten kijf. Maar christenen die de moraal zien als een publieke aangelegenheid en aandacht vragen voor de gevolgen van meer markt en minder overheid, kiezen niet uitsluitend voor de SP. Met name ChristenUnie, GroenLinks en PvdA komen voor deze christenen in beeld.

Onder leiding van André Rouvoet ontwikkelt de ChristenUnie zich tot een serieus alternatief voor CDA-stemmers. Peilingen laten al ruim een jaar structureel een verdubbeling zien van het aantal kamerzetels voor deze partij. Deze ontwikkeling is waarschijnlijk een grotere bedreiging voor het CDA dan de groeiende populariteit van de SP onder christenen, die Van Raak signaleerde.

Rouvoet verwerft gezag door heldere principes te combineren met een nuchtere en genuanceerde benadering, waarbij het christelijk-sociaal denken centraal staat. CDA-fractieleider Maxime Verhagen, die niet schroomt in te spelen op angst voor de islam, richt zich vooral op het onderbuikgevoel van de massa. Juist dat populisme steekt voor veel christenen schril af bij de evenwichtige presentatie van Rouvoet.

Ook de politieke stijl van Wouter Bos, die zich positief uitlaat over zijn christelijke opvoeding en die de Doorbraaktraditie van gelovigen binnen de PvdA met de paplepel heeft meegekregen, roept in kerken vaak meer herkenning op dan de te smalle opvattingen over eigen verantwoordelijkheid van het CDA.

Het is bovendien onjuist dat het ’Trefpunt van socialisme en levensbeschouwing’ binnen de PvdA geen rol van betekenis meer heeft. Het trefpunt werkt nauw samen met de Wiardi Beckman Stichting, het wetenschappelijk bureau van de PvdA.

Van Raak constateert terecht dat GroenLinks een deel van de christelijke kiezers trekt. Die christenen zijn volgens hem actief in ’De Linker Wang’ maar zouden in een isolement zijn geraakt. De grote vraag is waarop Van Raak zijn stelling baseert. Ten eerste zijn niet alle christenen binnen GroenLinks aangesloten bij dit platform. Ook heeft het platform niet de pretentie het christelijke geluid binnen GroenLinks te laten horen. Dat zou immers een verkapte vorm van confessionele politiek zijn. De Linker Wang wil vooral het besef levend houden dat linkse en groene politiek ook religieuze en christelijke wortels heeft en wil het gesprek over geloof en politiek gaande houden.

De links-liberale benadering van Femke Halsema ontmoet vanuit GroenLinks, en uiteraard ook vanuit De Linker Wang, een kritische benadering. Daarvoor bestaat ruimte dankzij het relatief vrijzinnige klimaat binnen GroenLinks. Maar dit duidt zeker niet op een isolement van christenen binnen de partij.

Veel progressieve christenen voelen zich thuis bij de ondogmatische benadering van Halsema. Zij herkennen zich in een sociale politiek die niet bij de nationale grenzen ophoudt en positief is over Europese samenwerking, die marktwerking niet bij voorbaat in de taboesfeer trekt, tolerant is ten opzichte van etnische en seksuele minderheden en relativeringsvermogen uitstraalt.

De emancipatie van het christelijke volksdeel leidt ertoe dat christenen niet automatisch op een confessionele politieke partij stemmen. De SP wint aan populariteit maar het is een fabeltje dat christenen binnen de PvdA en GroenLinks in een isolement zijn geraakt. Bovendien is door de sterke presentatie van André Rouvoet de ChristenUnie op dit moment een grotere electorale bedreiging voor het CDA dan de SP.

Theo Brand is politicoloog en actief bij De Linker Wang, platform voor geloof en politiek, verbonden met GroenLinks.

Labels
Opinie

« Terug

Archief > 2006 > juni

Geen berichten gevonden