Fotoboek Malawi

Het is lastig om in woorden te omschrijven hoe geweldig de afgelopen drie weken in Malawi voor mij zijn geweest. Van te voren probeer je er voor jezelf een beeld bij te vormen. Als geograaf heb je natuurlijk meer dan gemiddelde kennis van een land en regio. Maar als er één onderwerp is waarover heel verschillend wordt gedacht is het wel de derde wereld. Een hele ervaring om samen met anderen dienstbaar te zijn aan anderen. Omdat er veel mensen zijn geweest die voor en tijdens het project hebben meegeleefd met onze activiteiten daar zal ik een reisverslag maken met daarin alle hoogtepunten.

Maandag: Het begint allemaal pas echt wanneer we op Schiphol als groep klaar staan voor het vertrek. Voordat er afscheid kan worden genomen van achterblijvers vragen we Gods zegen over dit project. Dan is het tijd om door de douane te gaan en wachten we tot we kunnen inchecken. Het vliegtuig van Kenia Airways vertrekt volgens schema. Onderweg is er tijd om video te kijken en de vlucht te volgen via de schermen. Ik probeer nog even wat slaap te pakken, maar dat blijkt nog behoorlijk lastig. Wanneer we in Nairobi landen is het wachten op onze aansluitende vlucht. Via de luchthaven van Lusaka komen we uiteindelijk aan in Lilongwe. Na het afhandelen van de douaneformaliteiten kunnen we onze bagage afhalen. Gelukkig is alles aanwezig en kunnen we met een gerust hart verder. Buiten worden we opgewacht door de medewerkers van de CCAP (Church of Central Africa Presbyterian) , de organisatie waarmee dit project is voorbereid. Onderweg zien we al veel van dit land, droog maar wel erg mooi en afwisselend.

Dinsdag: Wanneer we langs zandwegen eindelijk in Katundu zijn aangekomen wacht ons daar een heel ontvangsteam. Na de kennismaking wordt er een traditionele dans opgevoerd. Erg leuk om te zien en een echte kennismaking met de Afrikaanse cultuur. Daarna is er de tijd om de slaapzaal klaar te maken. We slapen in een schoollokaal op een matje en een matras. Gelukkig heb ik ook nog een luchtbed bij me dus laat de nacht maar komen. Maar natuurlijk niet na onze eerste maaltijd. Het smaakt wel even anders dan ik gewend ben maar het gaat er zeker na zo'n lange reis prima in. Het is hier vast wel uit te houden.

Woensdag: Vandaag kunnen we dan beginnen met het werk waarvoor we zijn gekomen. De fundering ligt er zoals afgesproken al en we kunnen dan ook al met de eerste rijen steen beginnen. De bouwplaats moet verder worden schoongemaakt zodat er veilig kan worden gewerkt. Dus worden er hele stapels met stenen op een paar meter afstand gezet. De stenen die nog bruikbaar zijn moeten worden afgebikt. Ook het kinderwerk is vandaag al begonnen. De eerste liedjes zijn aangeleerd en de kinderen hebben doormiddel van de handpoppen John en Marry al kennis gemaakt met Nederland. Hoofd-schouders-knie en teen is deze zomer de tophit in Katundu.

Zaterdag: Na een aantal dagen werken hebben we al direct al aardig wat hoogte gemaakt we zitten al op de hoogte waar de ramen moeten komen. Vandaag mogen we een dag vrijaf nemen om zelf de omgeving te gaan bekijken en even de tijd te nemen voor het maken van een verslag van de eerste week. Ik besluit samen met anderen de ochtend nog even door te werken omdat ook de Malawianen aan het werk gaan. 's Middags is er wat mij betreft voldoende tijd om nog even de buurt te verkennen. Na een snelle douche (Met een teiltje water en een kopje tussen de rieten schermpjes) ga ik samen met de hoofdleider op pad. Onderweg hebben we natuurlijk voldoende te bespreken. Omdat het ons leuker lijkt om eens van de gebaande paden af te gaan besluiten we de bush in te gaan via een van de vele zandpaadjes. Zodoende kom je op de meest vreemde plekken. In het eerste dorpje waar we belanden is het wel heel erg gezellig er wordt flink gedanst. Al snel hebben we door dat de sterke lucht die we ruiken wordt veroorzaakt door een behoorlijke lading bier. En natuurlijk moeten wij ook proeven van dit maisnat. Gelukkig lukt het ons om dit aanbod vriendelijk maar beslist af te slaan. Dan ontdekken we dat ook een van de docenten in dit dorp aanwezig is en net als de rest al in behoorlijk beschonken staat. Hij wil ons graag rondleiden en wat we ook proberen hij zal en moet mee. Zo belanden we bij zijn halve familie waar we vriendelijk worden ontvangen en met aardnoten, sinaasappels en citroenen worden overladen. Als ze horen dat we in Nederland hoofdzakelijk aardappels eten wordt ook dit landbouwgewas voor ons gehaald. Daarna gaan we verder naar een volgend dorp. Dit dorp heeft met ruim veertig woningen een behoorlijke omvang. Ook hier krijgen we citroenen rechtstreeks uit de boom. Op het dorpspleintje zien we een jonge moeder met een pasgeboren meisje. Dan wordt onze aandacht getrokken door de chief van het dorp die ons de vreemde vraag 'what's her name?' stelt. We hebben natuurlijk geen idee, en zeggen dit dan ook. Blijkbaar hebben we de vraag niet goed begrepen want het is de bedoeling dat wij het kind van een naam gaan voorzien. De moeder wordt nergens naar gevraagd, en heeft er zo te zien helemaal geen problemen mee. Van het kinderwerk weten we dat de naam Corina voor de Malawianen makkelijk is uit te spreken. Na het noteren van de naam op een blaadje en een handtekening heb ik voor het eerst een handeling verricht als ambtenaar van de burgerlijke stand. Natuurlijk moeten we nu mee naar het huis van de chief om de naamgeving te vieren. Inmiddels hebben we zoveel aan goederen ontvangen dat het bijna niet meer mogelijk is om ze allemaal mee te kunnen nemen. Onderweg wordt een oplossing aangedragen; er lopen een paar vrouwen met de lading aan goederen op het hoofd voor ons uit. Vol verhalen komen we terug in het dorp. Echt een fantastisch mooie dag.

Zondag: Vandaag kunnen we iets langer blijven liggen. Best wel even lekker want echt veel slapen doe ik hier niet. Er wordt namelijk de hele nacht flink doorgezaagd en daar kan ik slecht tegen. Zelfs oordopjes bieden geen soelaas. Om vier uur zijn een paar vroege vogels vertrokken naar een berg in de buurt om de zonsopgang te zien. Na een gezamelijk ontbijt maken we ons klaar voor de kerkdienst. Erg mooi om mee te maken waarbij vooral het zingen van het lokale bevolking en het kerkkoortje erg mooi is. We hebben zelf ook een nummer in de lokale taal geleerd en brengen dat ten gehore. Bij ons is het al een heuse zomerhit geworden. Het Njonnjonnjoh klinkt best lekker op de bouw.

Vervolg week 2.