Symboolpolitiek.

Mauro en zijn moederzaterdag 25 februari 2012 12:00

De ChristenUnie staat er om bekend een gouvernementele partij te zijn. Wat in meerderheid is besloten moet gelden als een democratisch besluit. We doen naar eer en geweten ons best om besluiten zo in te kleden dat we ons er goed in kunnen herkennen. Soms zijn dat kleine aanpassingen, maar af en toe moet het echt anders voor wij akkoord kunnen gaan.

Een voorbeeld daarvan was de afgelopen donderdag besproken en aangenomen motie over het ‘kinderpardon’. Waarom gaan we als lokale afdeling mee in de wens om dit initiatief te steunen? Ten slotte gaat het om Haags beleid en daar horen we eigenlijk over te zwijgen. Normaal gesproken is dat natuurlijk zo, tegelijkertijd is het afwijzen van de motie door tegenstemmen of onthouding, met als argument “dit is landelijke politiek” zoals de VVD en Gemeentebelangen deden te simpel.

Gemeenten zijn immers verantwoordelijk voor huisvesting, inburgering en uiteindelijk ook verplicht om alles in het werk te stellen om vreemdelingen uit te zetten. Landelijk beleid heeft dus vooral lokaal nogal wat gevolgen. Overigens bemoeit de landelijke overheid zich in toenemende mate met de lokale beslissingsvrijheid. Die omgekeerde decentralisatie, waarbij we zogenaamd zelf mogen besluiten, wel verantwoordelijk zijn en ook opdraaien voor de kosten noemt de ChristenUnie dan ook het over de schutting werpen van maatschappelijke problemen. Dat geldt ook voor het vreemdelingenbeleid.

Na de kwestie Mauro kwam weer eens naar voren dat de Vreemdelingenwet uit 2000 rammelt, een van de redenen voor Joël Voordewind van de ChristenUnie en Hans Spekman van de PvdA om met een initiatiefwetsvoorstel te komen die regelt voor wie het onderdeel “worteling” geldt. Daarvoor zijn als voorwaarden genoemd dat de ouders niet illegaal in Nederland verbleven ten tijde van de geboorte. Op die manier voorkomen we de ongewenste situatie dat over de rug van een minderjarige een verblijfsvergunning wordt afgedwongen. Op die manier voldoet Nederland ook aan Europese regels omdat de wet helder is.

Ten slotte is democratie ook het blijvend oog hebben voor minderheden. En ook hun geluid duidelijk naar voren laten komen. Elke keer weer.

Is de aangenomen motie dan symboolpolitiek? Misschien wel, hoewel gemeenten ook te maken hebben met de gevolgen van het beleid. Dus zo vreemd is het ook weer niet. De door de ChristenUnie aangepaste motie is uiteindelijk met een ruime meerderheid gesteund. En omdat het een ondersteuning is van het landelijke beleid van de ChristenUnie zijn we er als fractie erg blij mee.

Labels
Weblog

« Terug

Plaats het eerste bericht!

Nieuw bericht