Op een bepaald moment verdwijnt dat lekker puh ook weer, je ziet volwassenen nooit eens lekker puh tegen elkaar zeggen. Maar via non-verbale communicatie is de lekker puh houding in elk geval nog gemakkelijk te ontdekken. Ook, of misschien juist wel in de politiek. Kijk eens naar een debat van de Tweede Kamer en je ziet zo’n staatssecretaris of minister gewoon denken. Wat een gezeur en ik ga er lekker ook helemaal niets aan doen. Voor de vorm komt er nog een aantal mooie volzinnen uit. Waarin de vraagsteller vooral wordt bedankt voor zijn vragen etc. etc.

Afgelopen week nam ik ook in Slochteren een lekker puh houding waar. Het begon met Gemeentebelangen die tegen de klippen op vast blijft houden aan hun eigen BBQ-pot als het leefbaarheidsfonds aan de orde komt. Wie naar de gehonoreerde doelen keek kon op zijn klompen aanvoelen dat dit wel een erg eenzijdige en gemakkelijke manier van denken is geworden. Ook de aangedragen argumentatie hiervoor zal wel niet hebben geholpen. Nu ben ik wel wat gewend, maar de link die er werd gelegd met de bezuinigingen op sociale zaken schoot me echt even in het verkeerde keelgat.

De afgelopen periode heeft er op verzoek van de ChristenUnie een aanpassing plaatst gevonden van de percentages en werd er een vervangend witgoedfonds in het leven geroepen. Intensief overleg met het Platform en de wethouder/ambtenaren bereikten resultaat, al ging het moeizaam. Nu doen alsof we er voorstander van zijn om dat allemaal af te schaffen is dan ook echt volkomen uit de lucht gegrepen. Ik raad Gemeentebelangen aan om het regeer- en gedoogakkoord en de uitwerkingen daarvan eens door te nemen. Want ook al willen ze geen uitspraken doen over landelijk beleid, het heeft alles met doorwerkingen op gemeentelijk beleid te maken.

GroenLinks /D66 kwam achteraf met een ander verwijt over het cultuurbeleid en de daarvoor extra uitgetrokken 1,5 ton. Want iedereen kon wel weten dat dit onverantwoord was. Overigens op en onderwerp dat op 2 juli 2009 met algemene stemmen is aanvaard. Nadat hier terecht op werd doorgevraagd kwam er een vreemde conclusie. Wie in het najaar van 2008 geen banken- en woningmarktcrisis aan zag komen en de enorme omvang hiervan niet zag was blind. Het had voor mijn gevoel vooral te maken met achteraf gelijk willen krijgen. Wat daarmee werd beoogd hoop ik nog eens te horen. Tot die tijd is het voor mij vooral een lekker puh.